Co to?
Eye Movement Desensitization and Reprocessing (odwrażliwianie za pomocą ruchu
gałek ocznych) – ustrukturalizowana i integrująca elementy wielu innych podejść forma
psychoterapii. Niezwykle efektywna metoda pracy z trudnymi, często traumatycznymi,
przeszkadzającymi doświadczeniami w życiu.
Terapia EMDR pokazuje, że umysł może w rzeczywistości wyleczyć się z traumy
psychologicznej analogicznie do tego, jak ciało odzyskuje zdrowie po traumie fizycznej.
Kiedy się skaleczysz, prawie natychmiast twoje ciało samoistnie zaczyna się goić. Jeśli zaś
jakiś drzazga lub powtarzający się uraz podrażnia to zranione miejsce, to rana cały czas
się jątrzy i powoduje nieustanny ból. Usuniecie tego swoistego wyzwalacza bólu, pozwala
wznowić proces leczenia. Terapia EMDR pokazuje, że podobna sekwencja zdarzeń
zachodzi także w procesach umysłowych.
System przetwarzania informacji mózgu w naturalny sposób dąży do zdrowia psychicznego.
Jeśli ten system jest zablokowany bądź cały czas jakieś wydarzenie go zakłóca, rana
emocjonalna jątrzy się i może powodować intensywne cierpienie. Dopiero po
usunięciu tej swoistej "drzazgi", następuje ponowne samoleczenie. Bilateralna stymulacja
półkul mózgowych (czyli np. podążanie oczyma za ruchem dłoni terapeuty) odbiera moc
niezwykle trudnym emocjonalnie naładowanym wspomnieniom związanym z przeszłymi
traumatycznymi wydarzeniami.
W trakcie sesji traumatyczne wspomnienia łączą się z pozytywnymi myślami i przekonaniami,
dzięki czemu pacjent doświadcza redukcji cierpienia spowodowanych tymi traumatycznymi
wydarzeniami.
Praca w oparciu o EMDR koncentruje się na aspektach traumatycznych przeżyć związanych z:
przeszłością – niepokojące wydarzenia związane z traumą i wspomnieniami
teraźniejszością – obecne sytuacje, które powodują cierpienie
przyszłością – rozwój umiejętności i postaw, dzięki którym można podejmować pozytywne
działania
Dla Kogo?
m.in. dla tych, którzy:
- borykają się z fobiami, zaburzeniami lęku napadowego, zaburzeniami obsesyjno-kompulsywnymi (OCD) i uogólnionymi zaburzeniami lękowymi
- cierpią na zaburzenia odżywiania
- są ofiarami przestępstw
- wykonują zawody podwyższonego ryzyka, np. policjanci, strażacy, górnicy, żołnierze, którzy wrócili z misji wojskowych
- mają zdiagnozowaną depresję
- doświadczają ataków paniki
- są ofiarami przemocy domowej i/lub przemocy seksualnej
- odczuwają dyskomfort podczas codziennych zdarzeń, np. w trakcie wystąpień publicznych, zabiegów medycznych lub stomatologicznych
- doświadczają zaburzeń rodzinnych, małżeńskich i seksualnych